Vandaag op weg naar Panama. Al om half zes 's ochtends met de bus vertrokken naar San Isidrio. We hopen daar dan vlot de aansluiting naar de grens te pakken. Pakt iets anders uit, als we om half negen in San Isidro arriveren blijkt de eerstvolgende bus naar de grens pas om half een 's middags te vertrekken. We zijn dus lekker op tijd. De stad ingelopen en daar even ontbeten en vervolgens een uurtje of wat in het park zitten relaxen tot de bus vertrekt.

Een mooie grote bus voor de verandering en rond een uur of vijf zijn we bij de grens. Het is er niet erg druk en we hebben eigenlijk zo onze stempeltjes geregeld. Aan de Panamese kant weer in een busje naar David gestapt. Hier aangekomen een taxi gepakt naar een hotel midden in het centrum, aan het centrale park. Als we aankomen gaat er net een fakkel optocht rond het park. Iets met een feestdag...Snel wat gegeten en dan meteen slapen, was een lange dag.

In David blijven we niet lang, de volgende ochtend alweer vertrokken. We gaan naar Boquete, een klein stadje wat hoger gelegen in de heuvels van de Cordillera Central. Als we aankomen blijkt al snel dat het vandaag geen gewone dag is in Boquete. Drommen mensen lopen met ons richting centrum Toevallig passeren we een touristinfo kantoortje en bij navraag blijkt dat het vandaag Onafhankelijkheidsdag is in Panama. En dat wordt speciaal in Boquete gevierd. Men weet ook meteen te melden dat als gevolg hiervan alle accommodatie zo goed als vol zit. Het sympathieke mannetje begint gelijk een rondje te bellen langs de hostels die wij op het oog hadden en deze blijken inderdaad allemaal vol. Uiteindelijk vind hij er een die nog een laatste kamer vrij heeft. Gelijk maar geboekt en we worden zelfs door het mannetje even met de auto gebracht. Klein hokkie voor belachelijk veel geld, maar ja, ook hier weten ze van vraag en aanbod...De Onafhankelijkheidsdag blijkt speciaal in Boquete groot gevierd te worden. De hele dag loopt er een stoet van drumbands, fanfares en van alles in een uniform uit alle hoeken van Panama door de straten. Ontzettend vrolijk gebeuren. Ik heb ook nog nooit zo veel drumbands zien optreden. De stoet loopt van tien uur s ochtends tot negen uur 's avonds door de straten, continue! En het stadje puilt uit van de bezoekers. Leuk welkom zo de eerste dag in Panama.

De volgende ochtend herken je het niet mee terug. Nu is het weer een heel kalm en rustig stadje waar alleen de enorme berg afval op straat herinnert aan het feest van gisteren.We gaan vandaag op bezoek bij een koffieplantage. Door de gunstige ligging van Boquete qua hoogte en de vulkanische grond en vele regen is het hier een prima plek om koffie te verbouwen. Er zijn dan ook heel veel koffieplantages tegen de hellingen van de vulkaan. We hebben bij Cafe Ruiz een tourtje geboekt en worden de hele ochtend meegenomen langs alle facetten van het koffiebonen telen en verwerken. De plantage is eigenlijk niet wat ik verwacht had. Geen rijen met koffieplanten maar meer een divers bos met van alles door elkaar. Ze doen dit om zo ecoviendelijk mogelijk hun bonen te telen. Dus met hoge bomen er tussen voor de nodige schaduw, fruitbomen om insecten weg te houden van de koffiebonen en dit alles in een heel gevarieerde opzet. Het ziet er heel natuurlijk uit. En het werkt kennelijk want Cafe Ruiz werd in 2002 verkozen tot beste koffie ter wereld. En in de jaren daarna zijn nog diverse andere verbouwers uit Boquete als beste verkozen.Later gezien hoe de koffie bonen gewassen, gedroogd, gesorteerd, gepeld etc. worden in de fabriek. En als laatste de kleien branderij gezien waar net een partij gebrand werd. Het rook er heerlijk. Bijna alles wordt overigens als “groene bonen” geleverd aan de branderijen in het buitenland. Wat hier gebrand wordt is voor de locale consumptie, de verkoop in de winkel. Er komt in elk geval nog heel wat bij kijken voor er 46 van die bonen in je kopje koffie zitten. Interessant tripje.Bij terugkomst eerst gewisseld van hostel, er is nu weer keuze zat en we zitten nu weer veel mooier voor minder geld.