Na een paar dagen Cuenca maar weer eens de bus gepakt. Het is maar een uur of vijf naar Alausi, onze volgende stop. Vanuit dit plaatsje willen we het populaire treintje naar Riobamba nemen. Dit is een van de weinige stukken spoorlijn in Ecuador dat nog in gebruik is en hier heeft het eigenlijk alleen een toeristische funktie.

We zoeken eerst een hostalletje en gaan dan het plaatsje verkennen. Het is een leuk klein dorp. Toeristen zijn er verder niet want bijna iedereen doet het ritje per trein de andere kant op. Maar aangezien wij vice-versa reizen doen we het dus zo.

Het dorp heeft een kroeg, een soort bar-in-de-muur en daar eindigen we de dag maar. Niet dat het er erg druk is, we zijn de enige gasten, maar gezien de afmetingen van het gebeuren is het er toch gezellig vol.

De volgende dag een ontbijtje bij elkaar gesprokkeld en daarna ons gemeld bij het stationnetje. Het is een prachtig oud gebouwtje met een romantische uitstraling uit de tijd dat dit nog een veel gebruikte spoorlijn was. Maar nu niet meer en het lijkt in het kantoortje of ze het van de een op de andere dag verlaten hebben. De telegraaf staat nog op tafel en mededelingen papiertjes van jaren geleden liggen nog in de bakje's. Achter een iets moderner bureau zit de dienstdoende kaartverkoper en die weet te melden dat er voorlopig nog niets verkocht gaat worden want het treintje vertrekt pas over twee uur. We zijn dus iets te vroeg. Dan maar een plekje in de zon opgezocht en wat koffie genomen.
Maar uiteindelijk de kaartjes gekocht en dan wachten op de trein. Eerst komt er nog een soort bus op treinonderstel het stationnetje binnenrollen met een Amerikaans reisgezelschap aan boord. Even krijgen we de schrik; "dit zal hem toch niet zijn?"
En gelukkig, het is hem niet. Het is een of andere gecharterde banaan op wielen en hij vertrekt al weer snel. Even later komt de "echte" trein aan. De reden dat zoveel mensen dit ritje maken is dat je op het dak kan zitten gedurende de reis. En het dak zit dus al overvol met mensen die opgestapt zijn in Riobamba.

Maar we kunnen er nog bij. Het is wel een echt toeristisch gebeuren. Het zijn niet eens gewone wagons waar je ook in kan zitten maar alleen goederen wagons waar een rekje op het dak is geplaatst zodat je er niet afrolt. Maar het is een mooi ritje hoewel het weer niet echt meewerkt. Het is zwaarbewolkt en zo nu en dan regent het. We rijden door de bergen naar de "Nariz del Diablo", vrij vertaald de "neus van de duivel". Het is een stukje spoor wat ten tijde van de aanleg een klein wereldwonder op spoorweg gebied was. Steile hellingen in een zig-zag beweging bedwongen worden. In totaal duurt het twee uur tot we weer terug zijn in Alausi. Vanaf hier gaat de trein weer terug naar Riobamba maar dat geloven we eigenlijk wel. Het zit niet echt heel comfy op het dak en de bus doet het in twee uur i.p.v vier dus de keuze is snel gemaakt.
In Riobamba zitten we een nacht. Wel een gedenkwaardige want later die avond blijkt onze kamer aan de achterzijde van het hotel tegen een salsa cafe aan te zitten... Dus tot in de kleine uurtjes salsa ... salsa .... sal ....sal .... sa ....

Lekker uitgeslapen dus de bus gepakt naar Banos. Gelukkig een kort ritje. Banos is een plaatsje met warme bronnen en het is uitgegroeid tot een heel populair oord voor Ecuadorianen en gringo's. En het is bijzonder gelegen, aan de voet van de Tungarahua vulkaan. Deze vulkaan is de meest actieve van Ecuador. In 1999 was hij voor het laatst aan het rommelen. Een hoop vuurwerk en wat lava langs de hellingen. Men ging uit van een aankomende enorme uitbarsting en het hele dorp werd ontruimd aangezien het zo'n beetje midden in het waarschijnlijke lavapad ligt. Maar de grote klap bleef uit en de bewoners zijn gaandeweg weer terug gekeerd naar hun huizen. En de vulkaan rookt en pruttelt nog wat maar het grote gevaar is geweken (zeggen ze).
In het dorp hangen mooie nachtfoto's van de sproeiende vulkaan en je kan tripjes maken naar een uitzichtpunt in de buurt (vanuit het dorp is de top van de vulkaan niet zichtbaar) vanwaar je zelf zulke foto's kan maken. Dus wij 's avonds laat in een vrachtwagen met bankjes over een pad naar boven gehobbeld, blijkt het uitzichtpunt in de wolken te liggen... Dus geen vulkaan te zien. En dat terwijl het beneden helemaal helder was... De jongens van de vrachtwagen maken als troost een kampvuur en gaan met de tequilla rond, ook niet verkeerd!

De laatste dag in Banos nog even aktief gedaan. Mountainbikes gehuurd en een downhill naar Puyo, 60 km verderop in het begin van het amazonegebied gelegen. Het is een mooie route langs de rivier en de tientallen watervallen die hier zijn. Alleen blijkt bergafwaarts hier ook een vrij betrekkelijk begrip te zijn want er zitten nog wat leuke klimmetjes in. En natuurlijk vooral aan het eind waar we al lekker laag in de amazone rijden en waar het dus al twee keer zo warm is als in Banos en vier keer zo vochtig. Beetje doorweekt van het zweet dus aangekomen in Puyo. Als we de plaats binnenrijden hangen er grote wolken boven een paar huisjes in het veld. Even later komen we de brandweerwagen tegen die met gillende sirene door de straat giert. En daar achteraan de rest van de plaats want iedereen heeft kennelijk acuut z'n bezigheden neergelegd en rent druk achter de bomberos aan.
Maar onze energie is nu wel zo'n beetje aan z'n eind en we laten het blussen maar aan de deskundigen over. Bij het busstation op een terrasje zitten uitpuffen en colaatjes drinken. Als het vochtgehalte weer een beetje op peil is naar het busstation gegaan en een bus richting Banos gezocht. De fietsen op het dak en rijden maar! In Banos die avond naar de warme baden gegaan en lekker een tijdje relaxen in het hete water met een waterval op de achtergrond. Even de vermoeidheid van de dag eruit!

De bus van Banos naar Quito duurt drie uur. De hoofdstad van Ecuador ligt mooi tegen de hellingen op zo'n 2800 meter hoogte. We pakken een taxi naar de "new town" een wijk in Quito met alle hostels en reisbureautjes. En die laatste gaan we die middag nog veelvuldig langs want we willen een trip naar Galapagos maken!
Het blijkt al snel dat je dit niet echt budget kan doen. Zelfs de goedkoopste optie is altijd nog een 1000 dollar. Je moet het er dus echt voor over hebben. En dat hebben we want deze eilandjes hebben zo een bijzondere flora en fauna dat de hele theorie van de evolutie door Darwin er op gebaseerd is en dat willen we wel met eigen ogen zien.
Zoeken dus, en na een tijdje hebben we wat opties openstaan. Ook hier is alle waar naar z'n geld en als je iets meer betaald heb je een veel mooiere boot en een interessantere (meer eilandjes) rondreis. Dus maar voor de wat duurdere optie gekozen. Een hele fraaie aanbieding met een nieuwe boot, en we kunnen morgen gelijk weg. De komende week varen we door de Galapagos op de Monserrat!