Het is een uur of een in de middag als we landen op Imam Khomeini Airport in Teheran. Geen grote drukte hier, de passagiers van onze vlucht zijn de enigen die zich naar de douane begeven. Hier moeten we nog ons visum halen en dat blijkt allemaal niet zo heel ingewikkeld te zijn.

Allereerst moet je langs de balie voor reisverzekeringen. Hier even duidelijk gemaakt dat wij al een verzekering hebben en dat een extra dus vrij overbodig is. Wat kopietjes laten zien en de vriendelijke meneer vond het wel prima. Op naar de volgende balie, betalen dit keer, 75 euro de man. En met de kwitantie van deze meneer naar balie nummer drie, de meneer die de visa’ s verstrekt. De paspoorten worden ingenomen en we moeten even in de hal wachten. Na een poosje staat hij te zwaaien en krijgen we ze weer terug. Prachtige visa’s in ons paspoort geplakt, met pasfotoprint er op terwijl we niet eens een pasfoto hebben afgegeven! Dan eindelijk naar de douane zelf, inmiddels zijn we de enigen die nog aanwezig zijn en er zit niet eens meer iemand in de batterij hokjes. Maar er komt al snel een mannetje aangerend en de stempeltjes worden gezet. Het heeft niet eens een uur geduurd.
De tassen opgehaald en naar boven gegaan om bij Departures wat geld te wisselen. Voor ons is Iran nog helemaal een cash-economy, het staat hier vol met geldautomaten maar ze zijn alleen voor intern gebruik. Dus zijn we met een stapel euro’s op pad. Onderweg ook een taximannetje opgepikt en met hem lopen we naar buiten.Eigenlijk was het plan om met de gloednieuwe metro te gaan, maar die draait momenteel alleen tussen 8 en 13 uur en daar zijn we dus net te laat voor. 

Het vliegveld ligt op zo’n 75 kilometer van Teheran en daar zijn we dik een uur mee bezig. En dat ligt niet aan onze piloot want die vliegt met 130 in het karretje van Iraanse makelij over de snelweg. Maar hoe dichter we het centrum naderen hoe meer het verkeer vastloopt. En uiteindelijk is het een chaotische stinkende file. Maar we belanden bij het hostel wat we besproken hebben. En dat is weer een heerlijke plek. Prachtige kamer en een grote buitenplaats met zitjes. Lekker even relaxen!
De volgende dag op pad met de metro. Er is een metrostation vlak bij ons hostel dus dat is lekker gemakkelijk. Een kaartje kost 30 cent en daarmee kan je heel Teheran rond. Gaan we overigens niet doen want we hoeven maar twee haltes verder. De metro blijkt een heel populair vervoersmiddel te zijn want de wagons zitten nokkie vol. Meteen blijkt weer hoe galant de Irakezen zijn want er staat direct iemand op om Anita te laten zitten.
We gaan eerst naar de omgeving van het Nationaal museum en de diverse ministeries. Veel ruimte en weinig verkeer op straat in tegenstelling tot de rest van Teheran want het is hier overal DRUK! Niet bar veel te zien dus weer doorgewandeld naar het Golestan paleis. Dit is de trots van Teheran. Enorme binnentuinen en paleizen met buitenmuren vol met tegelwerk. Prachtige voorstellingen en mozaïeken. Je moet voor ieder paleis weer apart bijbetalen dus we hebben er maar voor gekozen om alleen naar de grote hal te gaan. Bij binnenkomst sta je meteen voor een trap die lijkt te verdwijnen in muren en plafonds vol met spiegeltjes. En dat is ook meteen een voorproefje voor de rest va het paleis. Alles zit vol spiegeltjes die ongelijk van elkaar op de muur en plafond zitten zodat je een soort enorm kristal krijgt. Bizar, dat iemand dit echt ooit heel mooi heeft gevonden. Verder is de inrichting vergelijkbaar met de paleizen zoals we ze kennen uit de Victoriaanse tijd in Europa. Fotograferen is verboden en wordt ook strikt gehandhaafd, het blijft bij de foto van de entree.
Dan richting Grote Bazaar. Eerst gaan we wat eten in een restaurantje met de naam Moslem naast de hoofdingang. Het is er loeidruk, er staat een rij tot op straat. Maar het blijkt allemaal heel efficiënt ingericht te zijn op grote drukte. Heel snel staan we binnen, bestelling wordt opgenomen, schuiven we aan aan de lange rij en komt het eten er al aan. En het blijkt niet voor niets zo populair. Heerlijk gegeten.
De Grote Bazaar is inderdaad enorm. Een wirwar van steegjes, vaak nog met de prachtige eeuwenoude gevelplafonds. En alles is er te koop. Heerlijk een paar uurtjes struinen.
Dan weer een metrostation opgezocht en teruggegaan naar het hostel. Hier even buiten wat gezeten en gerust. Vervolgens de rugzakken opgepakt en weer naar de metro gelopen. Nu met een overstap naar het centraal station gegaan. Het is al donker als we arriveren. Een enorm stationsgebouw staat in de schijnwerpers. We eten eerst nog wat bij een restaurantje in het gebouw en gaan dan naar de kaartjescontrole. Maar we mogen er nog niet langs, er moet eerst nog een krabbeltje gehaald worden bij de lokale politiepost. Als dat geregeld is worden we weer warm ontvangen en kunnen naar de trein lopen. Onze wagon is helemaal de voorste on de trein en die staat dus helemaal aan het einde van het perron. Een leuke wandeling nog.

Ontvangst bij de wagon door mannetjes keurig in het pak en al snel ploffen we neer in onze coupe. Echt heel luxe deze trein. Coupe met beeldschermen met een programma vergelijkbaar als in het vliegtuig. Inclusief positie van de trein op de kaart. En luxe stoelen die omgebouwd kunnen worden tot bed. In geloof niet dat we ooit eerder zo luxe getreind hebben. Een paar keer komt men langs met thee en koffie en een kleine maaltijd. Heel plezierig reizen!
We kijken nog maar eens Dumd and dumber, in het Farsi dit keer en gaan dan slapen. Morgen bij daglicht in Shiraz!