We rijden door de smalle Caprivistrook naar het westen van Namibië. Hier nog veel kleine dorpje met hutten en overal vee. Onderweg staan er in een dorpje wat mensen met houtsnijwerk langs de weg. Hier wat locale kunstnijverheid ingeslagen. En dan weer door. Het is een enorm lang recht stuk weg.

Halverwege dit stuk sat het hek en de “Venitary Checkpoint”. Om de verspreiding van mond en klauwzeer te voorkomen. Het komt er eigenlijk op neer dat er totaal geen vee van noord naar zuid mag. In het noorden zijn scharrelboertjes met hun scharrelvee, in het zuiden de grote boerderijen van de blanken. In de praktijk is het ook heel duidelijk de grens tussen arm en rijk. En wordt de Duitse invloed duidelijk. Radio op z'n duits en in elk plaatsje wel een Backerei und bierhause. Toll.

Oorspronkelijk was het plan om in een ruk naar Etosha te rijden, maar dit hebben we in tweeën gedeeld. En dus al lekker op tijd de auto weer aan de kant. In Grootfontein slaan we ons kampje op. Op een campsite waar elke plek z'n eigen houten schuilhut heeft tegen de felle zon. Lekker de rest van de middag gerelaxt.
De dag er na door naar Etosha. Eerst even langs de plaatselijke super om proviand in te slaan en dan rijden maar. Niet zo heel lang want het is nog maar een 250 kilometer. Rond de middag bij de poort en vlak daarna is de campsite Namutoni. Plekje onder een boom gezocht en op het heetst van de dag lekker niets gedaan. Om een uur of vier een rondje gereden langs verschillende “waterholes”. Dit zijn plekken waar nog water te vinden is in dit droge gebied. En dus ook de plek waar de kans het grootst is om wild te zien. Het zijn vaak prachtige plekken om te zien, helemaal met de ondergaande zon op de achtergrond. Soms is er helemaal geen wild en wachten we een tijdje op wat komen gaat. Soms tevergeefs. Bij andere drinkplekken is het juist een drukte met van alles wat langs komt. Vooral heel veel giraffes in deze hoek. We sluiten af met een stukje Dikdik drive, Vernoemd naar het op een na kleinste hertje van Afrika wat hier veel voorkomt. We zien er inderdaad een stuk of wat lopen. Heel schattig, een hoog bambi gehalte.
En dan snel terug naar de campsite want om half zes moet je binnen zijn en sluit de poort om de grote jongens buiten te houden.
Volgende ochtend vroeg op pad. Bij het eerste ochtendlicht want dan zijn de dieren het meest aktief. Om kwart over zes gaat de poort weer open en rond die tijd rollen wij ook naar buiten , tentje en alles al ingepakt...
Wederom de waterholes langs. Hoewel je onderweg ook al genoeg tegenkomt. Maar bij de drinkplekken is het net even mooier. We zien in het eerste halfuur meteen al een neushoorn, een visarend die een prooi staat te plukken en een koppeltje leeuwen. Mooi begin van de dag! En natuurlijk weer heel veel ander wild; zebra's, giraffe's, gnoe's, Nyala, kudu's, Oryx, Struisvogels, wrattenzwijnen, jakhalzen, olifanten en een diversiteit aan springbokken, waterbokken, impala's etc.
Het is 70 kilometer rijden naar de volgende campsite, Halili. Onderweg stoppen we nog even bij het uitzichtpunt over de Etosha zoutpan. Eindeloos verkijken in het oneindige niets. Wat een vlakte.
Rond de middag weer ons tentje opgezet, eitje gebakken, douche gepakt en lekker niks gedaan totdat het weer tijd is om een rondje te maken. We blijven in de buurt en sluiten af met het waterhole bij de campsite. Hier is op de rotsen een afdakje gemaakt met bankjes er onder. Kan je heel ontspannen naar de beestjes kijken zonder dat er auto's aankomen of wegrijden. Ook hier een neushoorn bij de waterplek. 's avonds bij het eten komt er nog een Honey Badger langs om de vuilnisbak te plunderen. Ziet er uit als een grote das en schijnt geen angst te kennen. En doet kennelijk z'n dagelijkse rondje langs de vuilnisbakken want je hoort overal om je heen in het donker de bakken om donderen.
S' Nachts wordt dit nog eens dunnetjes overgedaan door een kudde wrattenzwijnen. De bak gaat weer overhoop en ze graven een enorm gat ernaast. Gezellig.
Dan onze laatste dag in Etosha, We rijden naar de Okaukuejo campsite. Nog wat prachtige plekken gezien. Een waterhole bulkt van het wild. Nog niet eerder zoveel bij elkaar gezien. Vooral Zebra's, Oryx (gemsbok) en Springbokken. Prachtig gezicht.
Jammer genoeg heeft Anita de afgelopen dagen steeds meer last gekregen van haar rug. We besluiten dan ook vandaag maar niet meer op de camping te overnachten maar een echt bed buiten het Etosha park te zoeken. Op een uurtje rijden van de poort in het plaatsje Otjewarongo. Hier bij een guesthouse van een stel Fransen beland. Ze zijn net een half jaar open. Prachtig spulletje. De dame was in een vorig leven verpleegster en ziet hoe beroerd Anita loopt van de pijn. Ze stelt voor om met ons mee te gaan naar een privekliniek hier in het plaatsje. Hier geweldig geholpen en met een tasje medicijnen weer naar huis. Gelukkig doen ze hun werk goed en is de pijn verdwenen. De rest van de dag gerust in het guesthouse. 's Avonds krijgen we eten bezorgd in de kamer.