Reisverslag Indonesie 1999

op Gepost in Indonesie Hits: 2653

Maandag 26 April / Dinsdag 27 april 

Om half 10 van huis gegaan met de taxi richting Schiphol. Omdat we zo vroeg waren hadden we de goede stoelen nog voor het uitzoeken, we zitten dus achterin. Rond half een opgestegen richting Singapore. Het toestel van Singapore Airlines was weer voorzien van de gebruikelijke luxe en al filmpjes kijkend vlogen we de uurtjes weer aan elkaar. Om zeven uur 's ochtends (lokale tijd) geland en even voor half negen weer door gevlogen naar Mattaram op Lombok. Op het vliegveld eerst even wat geld gewisseld en geïnformeerd voor  een vlucht naar Maumere op Flores. Het blijkt niet meer mogelijk om direct te vliegen van Lombok naar Flores, alle vluchten gaan nu via Denpasar. Meteen maar een reservering gemaakt voor a.s. zaterdag.
Vervolgens een taxi genomen naar Tetebatu en ons laten droppen bij de Soedjono bungalows. Tetebatu is een klein dorpje hooggelegen op de helling van de Gunung Rinjani vulkaan. Onze bungalow staat tussen de fruitbomen en vanaf de veranda kijken we prachtig uit over de rijstvelden. Een ideale plek om even bij te komen van de vlucht. 's Avonds heerlijk gegeten in het restaurantje bij de bungalows. Het is hier overigens erg rustig, er is slechts nog één ander stel uit Frankrijk aanwezig.

 


Woensdag 28 April

Na ons sandwich ontbijt gingen we met gids Amy lopend door de rijstvelden richting de Jeruk Manis waterval. Het was een tocht van ongeveer twee uur over de smalle dijkjes tussen de rijstvelden. Onderweg prachtige uitzichten over de rijst terrassen met palmbomen en de vulkaan op de achtergrond. Onderweg een hoop uitleg van
Amy over de planten en bomen, o.a. vanille, noodmuskaat, tabak, koffie, mahonie, kruidnagelen en kapok gezien. Een paar keer apen in de bomen gezien "black monkeys" noemen ze ze hier.  Het pad naar de waterval slingerde zich door het bos langs de loop van een riviertje. Aan het eind donderde de waterval zich van 30 meter hoogte naar beneden. In de poel onder de waterval kon je zwemmen, hebben we echter niet gedaan. Volgens Amy komen er regelmatig "bad man" naar de waterval die uit zijn op het geld van toeristen. Maar hij zou ons wel verdedigen ons kereltje van anderhalve meter hoog….. Na wat relaxen bij de waterval zijn we weer terug gegaan en wederom lekker gelopen door de rijstvelden.  Bij terugkomst wel gezwommen in het zwembad bij Soedjono, zeker niet schoner water dan bij de waterval maar het friste wel lekker op. Diezelfde middag brak er nog een hevige stortbui los, lekker om te lezen onder de paviljoentjes.


Donderdag 29 April

Vandaag gaan we weg uit Tetebatu. Gisteravond met Amy een toertje geregeld waarbij we uiteindelijk in Kuta in het zuiden uitkomen. Zodra de vriend met auto gearriveerd is vertrekken we naar een smid in een nabij gelegen dorpje. Hier worden nog op authentieke wijze voorwerpen gesmeed. Nu zijn ze bezig om bijlen te maken. Het zijn echte vakmensen die in korte tijd van een stuk betonijzer een bijl weten te vormen.
Vervolgens via een aantal winkeltjes met houtsnijwerk e.d. naar een weverij in Sukarara waar Ikat geweven wordt. Het was aardig vergelijkbaar met de zijde weverijen die we in Sulawesi gezien hebben, de draden worden op de plaatsen waar ze niet gekleurd moeten worden met plastic omwikkeld en vervolgens in een verfbad gestopt. Zo is er een motief gemaakt. En natuurlijk een (klein) kleed gekocht. De volgende bestemming was een dorpje wat als traditioneel Sasak dorp bekend staat. Het viel nogal tegen,  weinig traditioneels meer, het leek er op dat het dorpje alleen voor toeristen in stand werd gehouden.  Hier dus niet al te lang verbleven en weer door richting kust, om een uur of drie gearriveerd in Kuta. Na het nodige “kijk-en-vergelijk” bij Anda bungalows een huisje genomen, met openlucht badkamer ditmaal.
Ook hier in Kuta heel weinig toeristen, wat meteen tot gevolg heeft dat er drommen verkopertjes om ons heen zwermen als we later die middag even gaan zwemmen in zee.  Niet veel later betrekt het en breekt er een enorme stortbui los. We zijn snel van het strand naar de weg gerend om te schuilen onder een afdakje. Na enige tijd opgepikt door een bemo en ons laten afzetten bij de losmen naast Anda. Hier lang geschuild en thee gedronken met de eigenaar. Hij bood ons aan zaterdag as naar het vliegveld te brengen voor 60000 Rp. We nemen het in overweging, even kijken wat de prijzen verder zijn.
Bij terugkomst in ons huisje bleek dat het dak gelekt heeft …. Een deel van het matras is natgeregend.
‘s Avonds gegeten in het restaurantje bij Anda, erg lekker !  Even een avondwandelingetje gemaakt richting het “centrum” van Kuta. We hebben gezelschap van een kuikentje op de veranda. Het beestje is zo tam dat hij rustig op je hand blijft zitten.


Vrijdag 30 April

Na het ontbijt de bemo genomen naar Tanjung Aan. Dit ligt ongeveer 5 km van Kuta en heeft een prachtig strand. Het is een ronde baai met wit zand en rondom palmbomen, echt een idyllisch plekje. We vonden een mooi beschut plekje gemaakt van bamboe  met een rieten dakje erboven. Lekker de hele dag gerelaxed. Er waren verder geen toeristen, de hele baai voor onszelf!
Wel later op de dag een aantal handelaren met spulletjes op bezoek, we hebben een groot ikat kleed gekocht om op te liggen en ook nog een sarong en drie T-shirts. Later in de middag kwam er weer een bui aan, gelukkig werden we op tijd door een bemo opgepikt.


Zaterdag 1 Mei

Met het busje van de buurman die we eerder hadden gesproken naar het vliegveld gegaan. Het vliegtuig van Mataram naar Denpasar had behoorlijke vertraging. We zaten al in de zenuwen voor onze aansluiting naar Maumere. Toen we gingen navragen in het vliegtuig bleek dat er vandaag helemaal geen vlucht ging van Denpasar naar Maumere! Dat was even balen. Onze Merpati vlucht blijkt morgen om 12:30 te zijn i.p.v. vandaag. In Denpasar een taxi genomen naar South Kuta, zo dicht mogelijk bij het vliegveld. Het is hier één en al dure hotels. Na wat zoeken een leuk klein hotel gevonden met een beetje normale prijs; de Mustika Inn. Vervolgens maar naar het strand gegaan. Het stelt hier niet veel voor: zwart zand, klein strand tussen de strekdammen in. ’s Middags even naar huis gebeld en de winkelstraat ingelopen richting centraal Kuta. Het is één grote brei van souvenir shops, cafés en grote hotels: de OAD en Hotelplan vlaggen hangen al uit ….
Erg opdringerige verkopers op straat en ze geven de prijs notabene in dollars. Dit is niet wat wij zoeken in Indonesië. 


Zondag 2 Mei

Vanochtend rustig rond onze hotelkamer vertoefd tot we naar het vliegveld gingen. Om 12:30 vertok het vliegtuig, ditmaal dus wel op tijd. Mooi uitzicht over de eilanden. De koraalriffen met een helderblauwe zee eromheen waren prachtig te zien.
Op het vliegveld in Maumere aangekomen worden we gelijk bestormd door chauffeurs en gidsen die ons hun diensten willen aanbieden. Het wordt zo druk dat ze bijna beginnen te vechten. Uiteindelijk met een busje vertrokken, de rest druipt teleurgesteld af.  We gaan naar de Flores Froggies, ongeveer een half uurtje rijden van Maumere. Het zijn zeer eenvoudige bamboe hutjes met mandibak, prachtig tussen de bomen en direct aan het strand gelegen. Als het goed is ligt er hier voor de kust een klein rif waar het goed snorkelen is.
Ook hier zijn we weer de enige bezoekers. De keuze bij het avondeten is hierdoor ook heel beperkt, maar het was wel erg lekker. ’s Avonds in het hutje een olielampje, bij het eten een goede gaslamp.


Maandag 3 Mei

Vandaag wezen snorkelen. Het koraalrif is niet zo heel erg indrukwekkend maar toch wel aardig. Een hoop vissen gezien. Soms was het water wat troebeler waardoor het zicht wat minder was.
‘s Middags kwam een meisje uit Schotland ons vergezellen. Ze was al 3½ op reis. Mooie verhalen dus.
Later nog een stukje wezen wandelen. De berg op zodat we een mooi uitzicht hadden over de baai. Vandaag was er vis bij het eten, speciaal voor ons gevangen; twee voor de lunch en twee voor het avondeten.


Dinsdag 4 Mei

Vanmorgen vertrokken uit de Froggies. In een passerende bemo richting Maumere gestapt en daar ons bij het Merpati kantoor laten afzetten.  Hier even geïnformeerd voor vluchten naar Denpasar. Waarschijnlijk is vanaf Bima op Sumbawa de beste optie. Vervolgens naar de Ende busterminal aan de andere kant van de stad. Vanaf daar de bus naar Moni genomen. De bus maakte eerst een rondrit door de stad om nog meer mensen op te pikken, ging vervolgens weer terug naar de busterminal om een band te wisselen. Vulde de laatste kubieke meters met zakken rijst, kippen en bananen en ging toen eindelijk op weg. Inmiddels waren we anderhalf uur verder voordat we Maumere uitreden. De weg was redelijk goed, zo nu en dan waren er wel stukken weggespoeld en moest de chauffeur vol gas geven om niet vast komen te zitten.
Om ± 14.30 aangekomen in Moni. Een kamer genomen bij Sao John, het is een vierkamer losmen(netje) met een joviale engels sprekende eigenaar en een aapje aan een ketting. John heeft z’n verdiende centen geïnvesteerd in een schotel antenne en we kunnen mooi weer even CNN kijken.
Moni ligt vrij hoog in de bergen en er is een aangename temperatuur. Het is een heel klein dorpje maar heeft een hoop accommodatie vanwege de nabij gelegen Kalimutu vulkaan met de kratermeren. Voor het eerst ook meerdere toeristen in de buurt. Gezellig even zitten kleppen met anderen in een restaurantje onder het genot van de nasi goreng.

Na een wandeling door de omgeving weer aangeschoven bij John voor een vegetarische maaltijd. We hadden er al over gelezen in het gastenboek en men was er erg enthousiast over dus dat proberen wij ook.
Het was een bijzondere gewaarwording, wij met z’n tweeën in de hal aan een tafeltje bij kaarslicht terwijl de hele familie John buiten op de veranda een privé kerkdienst houdt. Psalmengezang tijdens het eten!
De vegetarische maaltijd was overigens fan-tas-tisch. Heel divers en met heerlijke gebakken aardappelen. Het gastenboek was dus weer een positief stukje rijker.


Woensdag 5 Mei

Vanmorgen om half vier opgestaan. Vandaag gaan we nar de kratermeren van Keli Mutu. Een truck ging door het dorp om mensen op te pikken bij de losmens en ons vervolgens naar boven te brengen. Na nog een half uurtje klimmen kwamen we in het donker aan op de top. Het was nu half vijf. In de schemerige diepte is al vaag iets te zien van de meren maar verder is alles nog duisternis. De eerste zonnestralen die over de heuvels komen geven een prachtig schouwspel wat geleidelijk aan een vuurrode hemel oplevert.  Ook de drie meren krijgen steeds meer kleur. Het zijn een turkooisgroen, een bruinrood, en een zwart meer.
Voor de lokale bevolking hebben de meren een diepere a religieuze betekenis. Van de chauffeurs hoorden we mooie verhalen over hoe er vannacht in het dorp een oude man was overleden en dat als gevolg daarvan het zwarte meer nu bedekt was met wolken.  Rond half negen besloten we te gaan afdalen. Samen met een Nederlands stel dat we op de top ontmoet hadden liepen we de vulkaan helling af.  Zij waren nu halverwege hun rondreis van een jaar door Azië.
Eerst zijn we nog via een paadje om het bruinrode meer heengelopen om vanuit een andere invalshoek de meren te bekijken. Wederom en prachtig gezicht. Vervolgens via gladde paadjes door de bush-bush naar beneden. Mooie uitzichten op rijstvelden, dorpjes en de zee. Rond het middaguur waren we weer beneden en besloten gelijk maar verder te gaan. Na het uitchecken hebben we de eerste de beste bus naar Ende genomen. Het was een prachtige route door de bergen. Lange tijd reden we door een grote kloof met een wild stromende rivier in de diepte. In Ende bij de busterminal een bemo genomen naar het centrum en ons laten afzetten bij Hotel Dewi Putri. Het is een mooi groot hotel, echter zoals bijna overal vrijwel zonder gasten. Hier eerst even wat gegeten en vervolgens een rondje gelopen. Het is best een aangenaam stadje, ruim van opzet en met een leuk haventje met pier.


Donderdag 6 Mei

Vandaag om 7:30 de bus genomen vanuit Ende aar Bajawa. Een jongen met één oog reed mee als maatje van de buschauffeur  en was geweldig aan het zingen; Engelstalige hits en hij kon ze vrij goed. Ondertussen bedelde hij pindas en biscuitjes bij ons.
Ook vandaag weer een mooie route. Flores heeft een prachtig gevarieerd landschap, was het gisteren nog ruig oerwoud, vandaag zagen we veel meer open  hellingen met lage begroeiing. Om 12:00 in Bajawa. Een kamer genomen bij hotel Elisabeth. Vervolgens met de bemo naar Wogo, een traditioneel dorpje waar de Ngada bevolking woont.Hun huizen zijn vierkant met een veranda en rieten dak. Alle huizen staan in een rechthoek opgesteld. Midden in het dorp staan de “ngadhu”; van hout bewerkte stammen met een soort rieten parasol en “bhaga” een miniatuur huisje. De ngadhu vertegenwoordigt de man, de bhaga de vrouw. Ze symboliseren de voortdurende aanwezigheid van de voorvaderen. Elk “stelletje” stelt een familiegroep in het dorp voor.
Hierna door een bamboebos naar Wogo lama gelopen, hier staan rijen grote stenen die al eeuwen worden gebruikt voor ceremonies. ’s Avonds vliegen er bij  het hotel enorme sprinkhanen rond, ± 20 cm groot.

Vrijdag 7 Mei

Gisteravond kwam gids Lucas bij het hotel informeren of we interesse hadden in een tour. We hadden al meer aanbiedingen gehad, maar hij deed een goed voorstel en spreekt bovendien ook nog eens goed engels dus vandaag gaan we met Lucas op stap.  Om 8:30 kwam de terreinwagen voorrijden. Eerst nog even naar de BNI bank om te wisselen. De koers is hier veel lager dan op Lombok. Het scheelt ± 1300 Rp op een Dollar.
Vervolgens op pad, we gingen eerst naar Langa, daar woont Lucas zelf. In het dorpje kregen we een uitgebreide uitleg over de cultuur, de woningen , de mensen etc. Ook hier staan de woningen weer in een grote U vorm met centraal de “ngadhu”en “bhaga”.  Om de ngadhu en bhaga te mogen plaatsen moeten er eerst veel offers worden gedaan. Bij diverse huizen waren de palen dan ook weer versierd met gebitten van varkens en hoorns van waterbuffels.
Hiena op weg naar Bena, een dorpje op 10 km van Langa. Onderweg nog gestopt bij een ander dorpje wat direct op de hellingen van de Inerie vulkaan gebouwd is. Deze vulkaan heeft nog steeds de ultieme kegel vorm, de top is er nog niet afgeslagen. Helaas lag de top van de vulkaan in de wolken
Bena was een traditioneel dorpje, het grootste wat we vandaag gezien hebben en met een prachtig uitzicht over het heuvellandschap.
De lunch hadden we in Langa bij de vrouw van Lucas. Een lokaal gerecht, zwarte bonen, meloen puree, pittige vruchten en noodles met aardappelen. Erg lekker !
’s Middags gingen we naar Soa,  richting het noorden naar de “air panas”, de heetwaterbronnen. We hadden ons er niet veel van voorgesteld, maar het was prachtig. Een natuurlijk ontstaan subtropisch zwemparadijs. In een ronde poel kwam heet water uit de aarde naar boven borrelen wat vervolgens op een punt als een waterval naar beneden stroomde. We hebben dus een uurtje genoten van een lekkere warmwater massage.
Het was ook een plekje wat drukbezocht werd door de plaatselijke bevolking. 


Zaterdag 8 Mei

Gisteravond nog even geregeld dat de bus naar Ruteng ons om 8 uur bij het hotel zou oppikken. Dat werd om 6:45, een ietsje pietsje te vroeg dus ….
Afijn, na nog even geslapen te hebben zijn we naar de markt gelopen en hebben daar de bemo naar de busterminal genomen. Daar vochten ze weer met z’n tienen om in welke bus wij naar Ruteng zouden gaan. Na eerst weer de gebruikelijke rondjes door de stad te zijn gereden om de bus te vullen vertrokken we dan toch. Onderweg wederom een lekke band, echter nu was het probleem groter want er was geen reserveband aanwezig. Twee man ging hollend achter de lekke band aan de heuvel af richting een dorpje om deze te laten herstellen en wij zaten lekker een uurtje onder een grote boom aan de rand van de weg. Een gepensioneerde Nederlandse man reisde met ons mee. Hij trok in z’n uppie door Flores. Later alweer een lekke band nu was er gelukkig wel een reserveband. Om ongeveer 14:00 uur aangekomen in Ruteng. Een kamer genomen bij Rima. We waren weer de enige gasten wat ook doorwerkte in het bereiden van een bord nasi goreng want dat duurde weer een uur ….
s’Middags het stadje ingelopen en de markt en wat winkeltjes bezocht. Bij het voetbalveld midden in de stad een tijdje gezeten en met studenten gesproken die voor gids aan het leren waren. s’Avonds bij een Chinees restaurant gegeten.


Zondag 9 Mei

Vandaag weer vroeg opgestaan en richting busterminal. Hier de bus naar Labuhan Bajo genomen. Het begon weer met het bekende liedje, vijf keer een rondje door de stad en twee uur verder voordat we eindelijk op pad gingen. Onderweg een mooie route met vergezichten over zee. Halverwege stopte de bus nog even een uurtje om te wachten op wat mensen. Uiteindelijk waren we om half drie in Labuhan Bajo. Een prachtig bungalowtje gevonden bij Garden. Het is een heel stuk klimmen vanaf de openbare weg maar we hebben nu dan ook een prachtig uitzicht over de baai.


Maandag 10 Mei

Vandaag een boot gehuurd om het eiland Rinca te bezoeken. Dit is een van de eilanden die vrij dicht bij Labuhan Bajo ligt en waar ook de Komodo varanen voorkomen. Op pad met Danielle uit Maastricht die we ook al bij Keli mutu en Bena waren tegengekomen.
Het was twee en een half uur varen over een rustige zee. De route ging tussen de vulkanische eilandjes door en op de plekken waar het ondiep was zag je het prachtige heldere lichtblauwe van het water.
Op het eiland zijn we naar de PHPA post gelopen en zijn met een gids een tocht over het eiland gaan lopen. De Komodo varanen, of “dragons”zoals ze ze hier noemen, liepen al om het gebouwtje rond. In diverse formaten, van vrij klein tot echt angst aanjagend groot.. Tijdens de wandeling met de gids waren we eerst constant op ons hoede want er kan tenslotte achter elke boom een varaantje zitten maar de varanen die bij de post rondliepen waren de enige die we op het eiland te zien kregen. Wel was het een mooie tocht door een erg dor landschap. We zagen o.a. nog apen, waterbuffels, hoenders en vlinders. De gids sprak echter geen engels dus erg veel informatie had hij niet. Op een gegeven moment ging het bos over in een open vlakte. Dit gaf een prachtig uitzicht. Vele grote cactussen met bloemen gezien. Uiteindelijk weer bij de post uitgekomen en een colaatje gedronken. Nu lieten de varanen zich weer zien, waarschijnlijk hetzelfde stel als eerder die morgen. Op de terugweg bij een eilandje gestopt om te snorkelen. Prachtige vissen gezien, maar helaas was veel van het koraal verwoest. Waarschijnlijk door het vissen met dynamiet. In de namiddag weer terug in Labuhan Bajo. Hier de bemo genomen naar het kantoor van Merpati om daar naar vluchten te informeren.
Onze beste optie is om vanaf Bima op Sumbawa te vliegen. Een reservering maken ging echter niet want er was daar in het kantoor geen telefoon. Vervolgens met het telefoonnummer op zak naar de Wartel en daar zelf maar naar Bima gebeld en een reservering gemaakt. Hopelijk zijn de namen goed doorgekomen….


Dinsdag 11 Mei

Vanmorgen om 8 uur samen met een 50-er uit Australië een boot gehuurd en  vertrokken voor een dag snorkelen. Een beter onderhouden boot dan gisteren, mooi geschilderde bankjes i.p.v. losse stoelen. Eerst naar Sabolo geweest, ongeveer een uur varen vanaf Labuhan Bajo. Het is een idyllisch eilandje met een strak wit strand, niet groter dan een half voetbalveld. We hadden het hele eilandje voor onszelf, in de verste verte was niemand te bekennen. Prachtige koraal en vissen gezien. Lekker relaxen hier, een beetje slapen op de boot, wandelen langs het strand en vooral veel snorkelen.  Op een gegeven moment was de kapitein van onze boot zoek. Hij was met een klein bootje uit vissen gegaan aan de andere kant van het eiland. Wij wilden inmiddels wel naar een volgend eiland en net op het moment dat we zelf voor kapiteintje wilden gaan spelen kwam hij de hoek om varen. Vervolgens naar Bidadari, een eilandje wat ook bekend staat om z’n mooie koraalriffen. Hier waren inmiddels meer bootjes aangemeerd en werd er druk gesnorkeld. Weer prachtige blauwe koralen gezien en papagaai- en regenboogvissen.  Je komt ogen tekort in deze prachtige omgeving. Het was wel oppassen geblazen want er stond een sterke  stroming rond het eiland. Ons onderwatercameraatje  vandaag geheel vol geschoten, alles ziet er even mooi uit, benieuwd wat het resultaat zal zijn.
Nadat we echt geen puf meer hadden om nog een keer te gaan snorkelen zijn we weer terug gevaren met de boot. Heerlijk een uurtje onder de luifel liggen te doezelen op het geronk van de motor. In Bajo aangekomen eerst even gedoucht en vervolgens een rondje door het dorp langs de winkeltjes. Een houten beeld gekocht van een man in een denkende houding. Het moest 75000 Rp kosten, uiteindelijk voor 45000 Rp meegekregen.
’s Avonds  gegeten bij restaurant Borobodur.
Tijdens het eten kwamen er allerlei verkopers langs met batik kleden. Anita kon de verleiding weer niet weerstaan dus we hebben nu nog een mooi batik-tafelkleed


Woensdag 12 Mei

Vanmorgen een snel ontbijtje en vervolgens naar de haven voor een kaartje voor de ferry naar Sape op Sumbawa. Hierna nog wat water en etenswaar voor onderweg ingekocht en het was tijd om te vertrekken. Het is een nogal Spartaanse boot, absoluut geen enkele luxe. Beneden is een dek voor de bussen en vrachtwagens en boven een ruimte waar de passagiers kunnen zitten. Verder mag je nergens komen op het schip.  Als vermaak werden er drie films vertoond, natuurlijk de vertrouwde Aziatische vechtfilms. Maar als je deze met een knipoog bekijkt is hier ook de humor wel van in te zien. Hoewel drie achter elkaar toch wat veel is …
Het uitzicht naar buiten was wel afwisselend, de vele eilanden trekken langzaam aan je voorbij.
De boot stopte een kwartiertje bij Komodo. Een kleine boot kwam langszij liggen en mensen en spullen werden overgeladen.
In de verte nog een stel dolfijnen zien springen.
Om ± 17:00 oor in Sape aangekomen. Het was een lange dag, maar hij was nog niet om. Eerst nog een stukje met de bus naar Bima. Langzaam reden we Sape uit, het is een dorp wat geheel op palen is gebouwd. Men leeft hier voornamelijk van de visvangst. In het hele dorp hing dan ook een enorme vislucht. Het was een mooie route door een rivierdal langs de rijstvelden, hoewel we daar maar kort van konden genieten want het werd snel donker. Natuurlijk kregen we weer pech met de bus onderweg: een lekke radiateur. De hele bus was beslagen van de waterdamp dus het was weer stoppen. Iedereen ging maar weer in de berm zitten terwijl de chauffeur en z’n maatjes in het schijnsel van een zaklantaarn de boel weer aan elkaar knoopten. Even vullen met water uit het rijstveld en we reden weer.
In Bima bij de busterminal een bemo genomen naar het Parewa hotel, ons meest luxe tot nu toe. We hadden ook geen puf meer om nog wat verder rond te kijken. Het was eten en naar bed.


Donderdag 13 Mei

Vanochtend eerst in de plaatselijke Merpati kantoortjes geprobeerd te achterhalen of onze reservering doorgekomen was. Maar aangezien het ene kantoor gesloten was en er bij het andere in ons beste Indonesisch niet duidelijk te maken was wat we bedoelden zijn we maar gelijk naar het vliegveld gegaan. Met de bemo, ongeveer 20 km rijden. Gelukkig waren de reserveringen doorgekomen. Alleen hadden we geen Rupiahs meer en was er op het vliegveld geen wisselkantoor. Na wat onderhandelen met het verkoopkantoor over de wisselkoers hebben we maar met dollars betaald. Omgerekend voor 478.800 Rp. Verder niets te zien of te doen op het vliegveld, alleen een klein restaurant. Na wat vertraging om 12.30 dan toch vertrokken naar Denpasar. Een vlekkeloze vlucht met de bekende mooie uitzichten over de eilanden. In Denpasar eerst onze terugvlucht herbevestigd.
Vervolgens een taxi genomen naar Ubud en hier een kamer genomen bij de Froq Pond Inn. ’s Avonds een rondje gelopen door Ubud. Het barst hier van de winkeltjes. Een tourtje geboekt voor morgen bij een reisbureautje. Gelukkig loopt het niet over met de toeristen.


Vrijdag 14 Mei

Vanmorgen om negen uur kwam het busje voorrijden. We zijn de enige die geboekt hebben en hebben het busje dus voor onszelf. Eerst naar Goa Gajah gereden aan de rand van Ubud. Dit is de elephant cave tempel. Het is een kleine grot met een altaar waar het beeld van de heilige olifant staat. Het is een combinatie van een hindoeïstische met en boeddhistische tempel die al uit de 11e eeuw stamt.
Vervolgens naar de Tirta Empal, de watertempel. De tempel is opgebouwd om bronnen waar het water uit de aarde opborrelt. Het water met de magische krachten wordt op verschillende niveaus door de tempel geleid.  Boven op een berg die uitkijkt op het tempelcomplex staat een paleis wat ooit gebruikt is door Soekarno.  Van hier naar de Besakih, de grootste tempel op Bali. Onderweg gestopt bij Penelokan voor het uitzicht op de vulkaan Batur en het meer Batur.
Bij Besakih was het eerst een eind heuvelopwaarts lopen langs een eindeloze rij souvenir kraampjes. Alles is ingericht op een grote toestroom van mensen maar gelukkig viel de drukte vandaag mee. Het Besakih complex bestaat uit 23 tempels. We vonden het geheel nogal tegenvallen, het komt niet in de buurt van Borobodur of Prambanan. Door de hoge ligging waren er wel mooie uitzichten.
Bij Bukit Jambul de reistterrassen bekeken en daarna door naar Klungklung, het oude gerechtshof. Mooie beschilderingen aan de binnenzijde van de daken. Vervolgens terug naar Ubud waar we lekker hebben geshopt en gegeten.


Zaterdag 15 Mei

Vanmorgen eerst een plattegrond van de omgeving van Ubud opgehaald bij het touristoffice. Hierna mountainbikes gehuurd en gaan fietsen. Het is hier prachtig fietsen door de reistvelden. Wel erg bergachtig. Uiteindelijk midden in de velden belandt waar het fietsen niet meer mogelijk was. Lopende verder over de dijkjes tussen de sawa’s.
Onderweg in verschillende kleine kampongs de klaargemaakte offers gezien voor ceremonies later die dag. De offers bestaan uit fruit, groentes en bloemen prachtig op elkaar gestapeld op mooie schalen. Teruggekomen in Ubud eerst even lekker eten en vervolgens weer wat shoppen.
’s Avonds naar een traditionele dansvoorstelling geweest in een plaatsje even buiten Ubud. Er werd een verhaal uitgebeeld en gedanst. Om het een en ander een beetje te kunnen volgen kregen we het ook op A4 uitgereikt. Het was een mooie voorstelling.


Zondag 16 Mei

Om 9:15 vertrokken vanuit Ubud met de shuttlebus richting Lovina. Nog even gestopt bij Mt. Batur voor de mooie vergezichten. Rond half een gearriveerd. Een mooi rustig bungalowtje genomen bij Angsoka. We zitten nu voor ons doen heel luxe; met zwembad en ligstoelen en op een paar minuten van het strand. De hele middag dus lekker rondgehangen bij het zwembad. Vervolgens het dorpje ingelopen, allemaal restaurantjes en transport bedrijfjes. Het is hier in Lovina nog wel heerlijk rustig, een verademing t.o.v. Kuta aan de andere kant van het eiland. Op het strand onder het genot van een biertje genoten van de zonsondergang. Het blijft een prachtig gezicht en is altijd weer goed voor wat mooie foto’s.
’s Avonds in een kleine warung weer heerlijk gegeten, met eigengebakken verse krupuk !


Maandag 17 Mei

Om halfzes opgestaan. We gaan vandaag opzoek naar de beroemde “dolfijnen van Lovina”. Om zes uur met het bootje het ruime sop gekozen. En we waren niet de enige, een tiental bootjes voer tezamen rond op zoek naar de dolfijnen.
Na enige tijd waren ze er opeens; voor, achter, links, rechts; we zaten tussen de dolfijnen!
Met sierlijke sprongen uit het water zwommen ze met de bootjes op. Als er te dicht genaderd werd waren ze verdwenen om even later verderop weer tevoorschijn te komen.  Zo gauw als er weer een groepje dolfijnen gespot was gooiden alle bootjes het roer om en vlogen er achteraan.  En zo schoten we van links naar rechts over de oceaan.
Om acht uur terug gevaren naar de kant en ons gestort op het ontbijt. Vervolgens om negen uur weer het bootje in om te snorkelen. Weer vele mooie vissen gezien maar het koraal viel nogal tegen, we hebben mooier gezien. De rest van de dag bij ons zwembadje gezeten. Anita liet zich even masseren aan de rand van het zwembad. Aan het eind van de middag nog even geshopt, Cd’tjes gekocht en wat kettinkjes en de nodige broeken, topjes, jurkjes voor Anita. Ook nog even transport geregeld voor morgen naar het vliegveld, we stoppen onderweg nog even bij een tempel..


Dinsdag 18 Mei

Om 7:15 vertrokken met de Suzuki 4WD richting vliegveld. Onderweg een plasstop tussen de aapjes. Vervolgens gestopt bij lake Bratan om de Pura Ulun Danau te bezichtigen. Dit zijn een aantal Hindu- Boeddhistische tempels die in het water zijn gelegen. Op het meer en rondom de tempels heerst nog een serene rust. Maar we hebben niet al te lang de tijd want het vliegtuig wacht. Om half vier landde de Boeing 777 in Singapore. Op het vliegveld het Haising hotel gebeld of er nog plek is. Gelukkig is dit het geval want dit is één van de weinige betaalbare hotels hier in Singapore. Vervolgens met de shuttlebus er naartoe, voor de deur afgezet! We zitten schuin tegenover de Sim Lim tower, tussen de winkelcentra in. Eerst even fanatiek gewinkeld in Sim Lim Square. Dit is de elektronica/software hoek van Singapore. Flink wat (illegale) CD-rommetjes gekocht. Hierna was het lopen van het ene naar het andere winkelcentrum. Singapore is een uitermate moderne stad, alles is even schoon en efficiënt. Elke winkelgebouw, metro of openbare gelegenheid is voorzien van airco.
’s Avonds gegeten in één van de “Hawker centra”, dit zijn hele grote ruimtes waar je voor een prikkie van alles kan eten.


Woensdag 19 Mei

Vandaag gaan we de stad in, allereerst met de MRT (metro) naar het Raffles hotel. Vernoemd naar en opgericht door de grondlegger van Singapore. Het stond in de steigers maar de grandeur van weleer was overvloedig te proeven. Dan naar de Chinese wijk. Hier wat gewinkeld en een tempel bekeken. Tussen de hoge moderne flatgebouwen vind je oude gekleurde koloniale huizen: een prachtig contrast.
Daarna een eindje door de stad gelopen langs monumentale gebouwen. Een kerk, gerechtsgebouw en parlementsgebouw. Alle waren aan de buitenzijde geheel wit maar verder niet echt bijzonder.
Geluncht in één van de Hawkert centra om ons op te laden voor nog een middag shoppen. Op de lange Orchard road van het ene naar het andere winkelcentrum gelopen. Sommige zijn enorm vervallen en zitten vol met Chinese prullaria, andere zijn super-de-luxe. Aan het eind van de middag naar het Westin Stamford hotel gegaan. Hier met de lift naar de 70e verdieping gegaan voor een prachtig uitzicht over de stad. Dit bezoek aan het restaurant op de bovenste verdieping was overigens alleen financieel haalbaar tijdens het happy hour want dit is een peperduur hotel. Een biertje kostte evengoed nog een tientje! ’s Avonds buiten gegeten in het Bugis centre, een winkelcentrum vlak bij ons hotel.


Donderdag 20 Mei

Onze laatste dag in Azië. De hotelkamer hebben we alvast opgezegd en onze spullen liggen in een achterkamertje van het hotel. Vandaag gaan we naar het Jurong Birdpark. Hoewel geheel aan de andere kant van Singapore was het maar half uur met de metro en vervolgens nog een minuut of tien met de bus. Alles draait hier om efficiëntie,  met het openbaar vervoer zit je er zo.
Het birdpark was prachtig, er is een enorme verscheidenheid aan vogels. De meeste vogels vliegen in hele grote volières waar je als bezoeker gewoon doorheen loopt. Sommige volières zijn zo groot dat je kompleet vergeet dat je eigenlijk in een kooi loopt. In een van de volières was zelfs een waterval van 50 meter hoog aangelegd!
We hebben er van 11:00 tot 15:30 doorgebracht.
’s Middags weer even geshopt op Orchard street. Toen terug naar het hotel om onze tassen op te halen.. Met de hoteleigenaar een deal gemaakt dat de nog even kunnen douchen. (10 S$) zodat we lekker fris naar het vliegveld kunnen. Met de taxi naar het vliegveld. Hier nog even op het internet de mail bekeken en wat gegeten bij KFC. Vervolgens ingechecked en rond middernacht de vlucht terug naar huis.