Het weer is veranderd. De felblauwe hemel die we normaal ‘s ochtends hebben is vervangen door een beetje heiig exemplaar. Jammer voor het uitzicht op het meer Karakul, ook dit is nu in nevelen gehuld. Na een uitgebreid ontbijt gaan we op pad richting de grens met Kirgizië.

De Median vallei bij Murghab is heel groen. Aan weerszijde van de rivier is het vlak en groeit alles uitbundig. Het gras staat er hoog. En met een reden, dit is namelijk de wintervoorraad voor het vee in Murghab wat straks gemaaid moet worden.

Vanochtend het vertrouwde schaaltje rijstpap met brood en yoghurt naar binnen gewerkt. Dit is de laatste dagen vaste prik in de homestays. Prima te doen. We laden de spullen weer in de wagen en gaan op op pad. Richting Murghab vandaag.

Vandaag gaan we weer weg van het ‘asfalt’ van de M41. We gaan richting Zor kul, een bergmeer hoog op het plateau en tegen de grens met de Afghaanse Wakhan corridor. Om er te komen wordt het weer een dagje over onverharde paden.

Vandaag gaan we echt de hoogte in. Hisor lag nog op een hoogte van 2800 meter, nu gaan we de Oost Pamir in en komen we nergens meer onder de 3700 meter. Eens kijken hoe we dat gaan beleven!

De Wakhan vallei is een lust voor het oog. Kleine dorpjes liggen als groene oases langs de rivier die door het dorre landschap slingert. De Wakhan begint als smalle vallei en wordt gaandeweg steeds breder. Er komt dan ook meer ruimte bechikbaar voor landbouw en je ziet de velden met gewassen steeds groter worden.