Vorig jaar waren we al in Kazakhstan en Kirgistan, dit jaar plakken we er een stannetje aan.... : Tajikistan

In juni gaan we op pad voor een van de ultieme roadtrips: de Pamir Highway.

We arriveren na zes uur bussen vanuit Yazd in Isfahan. En dat heeft meteen een fijne indruk. In tegenstelling tot de eerdere plaatsen die we bezochten is deze stad groen! Overal parkjes en alle straten hebben aan weerszijde een rij bomen. En dat maakt het gelijk veel aangenamer. In de schaduw van de bomen zijn de straten aanmerkelijk koeler.

De bussen hier in Iran zijn prima te doen. De meeste hebben met grote letters ‘VIP – Very Important Passenger’ op het voorraam staan en dat is zeker hoe je zo’n ritje ervaart. Enorme stoelen, maar drie op een rij en een lunch pakketje bij vertrek. Dat is lekker reizen!

De eerste zonnestralen schijnen over het dorre woestijnlandschap onze coupe binnen. De trein heeft vannacht zo’n 600 kilometer gereden en we zijn al aardig in de buurt van Shiraz. Een van de treinmannetjes komt langs met koffie en een muffin en we maken ons ontbijtje compleet met broodjes smeerkaas met komkommer die we zelf hebben meegenomen.

Het is een uur of een in de middag als we landen op Imam Khomeini Airport in Teheran. Geen grote drukte hier, de passagiers van onze vlucht zijn de enigen die zich naar de douane begeven. Hier moeten we nog ons visum halen en dat blijkt allemaal niet zo heel ingewikkeld te zijn.

De Burana toren pakken we mee op weg naar Bishkek. Het is nog een aardig stukje rijden terug van Son Kul. Eerst twee uur om weer bij de afslag op de hoofdweg te komen en dan nog een uurtje of wat richting Bishkek. De vallei waar Bishkek in ligt is aanmerkelijk groener dan wat we tot nu toe gezien hebben.

De winter was lang dit jaar in Kirgizië en van de passen naar Son Kul zijn er pas twee recent weer geopend. Bij de rest ligt nog te veel sneeuw. We rijden daarom ook een stuk terug wat we heen ook al hebben gereden. Bij de afslag naar Son Kul gaat de weg gelijk klimmen. Eerst nog langs wat dorpjes en dan door de bergen. Het is een dorre droge omgeving, met bergen in prachtige kleuren.

Vandaag weer de auto in. We gaan naar Tash Rabat! Eerst in het centrum nog een voorraadje water voor de komende dagen gekocht en dan op pad. We rijden via Naryn. Zowel Kochkor als Naryn liggen aan de weg die loopt van Hoofdstad Bishkek naar de Torguart pas welke op de grens met China ligt. En de hele weg is en wordt door Chinezen aangelegd. Ligt er dan ook prachtig bij.