Om vijf uur s ochtends staan we op een parkeerplaats ergens in het centrum van Ushuaia. Nog pikdonker, beetje druilerig weer, echt iets om je bed voor uit te komen. Maar ja, de bus naar Punta Arenas vertrekt op dit fraaie tijdstip dus we moeten wel. Het eerste stuk is het nog donker en regent het flink. Bij het eerste daglicht klaart het wat op en zien we eindelijk de enorme vlaktes waar we nu over rijden.

Heuvelachtig, vrijwel geen bomen of struiken, af en toe een estancia (boerderij) en ladingen schapen. En zo nu en dan nandu's en guanaca's. De nandu's zijn een klein soort struisvogels en de guanaca's lijken wel wat op lama's. Om elf uur bij de grenspost van Argentinië. De chauffeur verzamelt alle paspoorten en handelt het voor de hele bus af bij de immigratie. Gaat wel redelijk vlot zo. Dan een heel stuk rijden voor we aankomen bij de Chileense douane. Deze post is echt in the middle of nowhere...
In de verste verte geen levend wezen te zien. Hier moeten we wel allemaal uit de bus en langs de immigratie. Anita wordt er nog even uit gepikt wegens het ongeoorloofd invoeren van twee appeltjes. Hoop blabla, maar uiteindelijk mogen we door. Vanaf nu is de weg niet meer geasfalteerd. Dus met een grote stofwolk over de vlaktes. Volgende stop is de bij de Straat van Maggalanes. Hier gaan we met de veerboot over. Inmiddels is het prachtig helder weer geworden en het is een schitterend vaartochtje. Felle zon en harde wind. Op de ferry staat een aantal vrachtwagens vol met schapen. Schapen zijn de belangrijkste bron van inkomsten buiten de steden. Er moeten er miljoenen zijn. Sommige estancias hebben er in hun uppie al 120000.
Aan “de overkant” is de weg weer geasfalteerd en schiet het lekker op. Met de avond in Punta Arenas.

De volgende dag op verkenningstocht. Punta Arenas heeft een gloednieuwe “boulevard” voor wandelaars langs de kust. Heel fraai gedaan. Via deze route naar het centrum gelopen en wat bureautjes langs gegaan voor informatie over een bezoek aan de pinguïns. Bij eentje een ticket geboekt voor later die middag. Het is een stad met een redelijk fraai centrum. Leuk plaza met statige gebouwen. Moeilijk voor te stellen dat er hier een maand of twee geleden zo'n enorme volksoproer was vanwege verhoogde gasprijzen. Toen kon er een week niemand meer in of uit. Maar nu is het weer pais en vree. Tenminste voor zover wij er wat van meekrijgen... Maar ze hadden hier ook wel even wat anders aan het hoofd want na de tsunami in Japan is ook heel Punta Arenas geëvacueerd geweest. Het lijkt me bijna onmogelijk voor die golf om tot hier te komen maar hier in Chili nemen ze na de aardbeving en tsunami ervaring van de afgelopen jaren geen enkel risico meer.
Daarna wat eten gekocht en met de collectivo (gedeelde taxi, kost een paar centen...) naar een wetland iets buiten de stad gegaan. Hier zijn veel watervogels te zien. Helaas staat er niet zo heel veel water en zitten de meeste vogels nogal ver weg. Toch wel wat fraais gezien, o.a. de roze Patagonische flamingo. Achter een balustrade een plekje ut de harde wind gevonden en hier onze lunch gegeten. Stukje terug gelopen tot de taxfree winkel zone die ze hier hebben. Een straat vol megastores. En inderdaad toch wel aanmerkelijk goedkoper dan in de regio. Hier maar eens wat geheugen gekocht voor wat backups en een nieuwe muis aangezien de oude nogal kuren heeft. Elektronica blijft veel duurder dan in Nederland maar dit komt tenminste in de buurt.
Dan snel met een collectivo terug naar het hostel waar we om vier uur opgepikt worden voor de trip naar de pinguïn kolonie van Sena Otway.
Het is een dik uur met het minibusje om er te komen. De pinguïn kolonie ligt aan de andere kant van een strip land waar Punta Arenas zich bevind. Punta ligt aan de Atlantische oceaan, de pinguïn kolonie aan de Pacific. Onderweg zien we Guanaca's, Nandu's, een Condor en weer een miljoen schapen, afleiding genoeg dus. De pinguïns die hier voorkomen zijn de Magallanic pinguins. De pinguïn kolonie is zorgvuldig afgezet met touwen en paden waar je op moet blijven. De pinguïns kunnen uiteraard alle kanten op. We zijn wel een beetje aan de late kant want begin maart gaan de meeste al weer op pad. Er zitten er dan ook niet zo heel veel. Misschien een paar honderd. Maar het is prachtig om te zien.
Ze waggelen vanuit zee over het steenstrand naar de heuvels met gras direct achter het strand. Hier zit de grootste groep rustig om zich heen te kijken. In de holen die ze gemaakt hebben zit nog soms nog een jong. Veel vogels zijn in de rui. Hele wolken dons vliegen er af en toe in het rond als ze bij zichzelf de veren gaan schikken. Vanaf een uitkijktorentje valt goed te zien hoe groot de kolonie normaal is. De paden die de waggelende obertje's uitslijten lopen door een heel groot gebied. Als het bijna donker begint te worden gaan we weer terug. Nog even een foto van de verdwijnende zon tussen de woeste wolkenpartijen boven zee en dan weer snel in het busje.