We steken de Andes over van Bariloche naar Puerto Montt. Zodra we de grens zijn gepasseerd wordt alles groen. De dorre Argentijnse steppen maken plaats voor sappig groene graslanden. Welkom in Chili. We overnachten in Puerto Montt. Een vrij grote havenplaats. Heeft de naam nogal vreselijk te zijn maar het valt ons alles mee. Op straat een dametje ontmoet, Nelda van de gelijknamige Hospedaje. Klein en gezellig oudbollig huis, inrichting a la jaren zeventig. Maar prima overnachting, zelfs hier wifi!

De volgende dag bussen we verder naar Castro op Chiloe. Chiloe is een eiland onder Puerto Montt. Met de ferry over een stukje zeestraat vol zeehonden. Harde wind en flinke golven. Eenmaal op Chiloe is het landschap helemaal groener dan groen. En het is meteen ook duidelijk waarom, we krijgen wat flinke buien onderweg. Maar daar staat het hier ook om bekend, VEEL regen. De huizen op Chiloe zijn vrijwel allemaal geheel van hout. Met een leuke bouwstijl. De huizen aan het water staan allemaal hoog op palen.
In Castro weer een hospedaje gevonden. Wederom een gezellig “casa familiar”. In Castro staat de grootste houten kerk van het eiland. Vrijwel elk dorpje heeft z'n houten kerk. Deze in Castro ziet er aan de buitenkant uit als een kraakpand. Vol gespijkerd met gegolfd plaatstaal wat dan weer zalmroze is geverfd, het is echt geen gezicht. Maar kennelijk was het nodig om de regen buiten te houden. Binnen is het een hele fraaie kerk. Het hele interieur staat te glimmen van de was. Hij is prachtig scheefgezakt op sommige plekken.
De volgende dag gaan we naar een nationaal park aan de kust. Het is normaal een uurtje rijden met de bus maar we treffen net een heeeeel relaxed exemplaar wat er rustig anderhalf uur over doet. Het park is een soort regenwoud aan de kust. Erg vochtig dus. Gelukkig valt het weer erg mee en lopen we eigenlijk heel de dag in de zon. Een unicum hier op Chiloe. Deels is het park ook een duingebied en het lijkt eigenlijk heel erg op de duinen thuis. Op het enorme strand loopt een eenzame pinguïn. Kennelijk de rest van de groep kwijtgeraakt. Hij blijft rustig poseren als we van dichtbij wat foto's maken.
Dag er op weer terug naar het vaste land, pontje over en nog een klein stukje bus want we gaan maar tot iets boven Puerto Montt; namelijk Puerto Varas.
De laatste is een veel vriendelijker plek om te verblijven dan z'n grote broer iets zuidelijker. Prachtig gelegen aan het Lago Llanguihuie met de vulkaan Osorno aan de overkant van het meer. Deze vulkaan heeft nog de perfecte conische vorm en een sneeuwlaag van het midden tot de top. Schitterend plaatje.

De volgende dag gaan we vroeg op pad naar het nationale park aan de voet van de vulkaan. De weersverwachting is voor de komende dagen niet al te best maar vanmorgen zou het nog redelijk zijn met regen in de middag. Dus weer met zo'n hobbelbusje richting Petrohue, het startpunt van de wandeling. Pertrohue ligt aan een meer en is letterlijk niet meer dan drie bouwsels, een hotel en de post van de parkwachters. De enige reden dat het bestaat is dat het onderdeel is van een route met veerboot richting Argentinië.
Een heel stuk gelopen op de flank van de vulkaan. Af en toe komt hij geheel uit de wolken en staat dan te pronken in de zon. Bij een uitzichtpunt ons broodje gegeten. Inmiddels is het al weer geheel bewolkt en begint het te regenen. Dus weer teruggelopen naar het startpunt. Uurtje moeten wachten op een bus. Het is ook niet echt de drukste route in zuid Chili. Met z'n vieren weer terug naar Puerto Varas. Later stapt ergens in het bos nog een groep Chilenen in. Ze zijn wezen bessen plukken. Een enorme hoeveelheid in grote emmers. Dat worden heel wat potjes jam!